ΒΡΕ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ...!

     Λοιπόν, σημειώστε την ημερομηνία(αφήστε, το κάνω εγώ, αν και δεν χρειάζεται), εν πάση περιπτώσει είναι 16-2-΄16 και πήρα μια σημαντική απόφαση, κατόπιν ωρίμου σκέψεως: Να ενεργοποιήσω και να διατηρήσω πλέον στο εξής ενεργό, τούτο εδώ το ιστολόγιο, προκειμένου να μην μου πάθει ό,τι και το προηγούμενο. Δεν ξέρω αν το θυμάστε(τέλος πάντων να ζήσουμε να το θυμόμαστε, έγραψε την ιστορία του ως μπλόγκ, μια εποχή που φορέθηκε πολύ η μόδα)είχα ένα μπλόγκ με το ίδιο URL το gskapetis.blogspot.com που όμως έβγαζε τον τίτλο o tempora, o mores . Το καημένο το άφησα ανενεργό πολύ μεγάλο διάστημα και όταν τα θυμήθηκα κάποια στιγμή, μου το είχε μπλοκάρει ο μεγάλος διαχειριστής. 
    Τέλος πάντων μετά έφτιαξα το παρόν υπό τον ελληνικότατο και ναυτικό τίτλο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ το οποίο παραλίγο να πάει από την ίδια ασθένεια, γι΄ αυτό αποφάσισα-το ξαναγράφω για να το εμπεδώσω πρώτα εγώ-να το ενεργοποιήσω(τελευταία ανάρτηση στις 4/12/2015, σχετικά κοντά). 
   Στο εξής θα προσπαθήσω να έχω σχεδόν καθημερινή παρουσία, με δικά μου κυρίως γραφόμενα, αλλά και επιλεγμένα φίλων, γι΄ αυτό να το επισκέπτεστε, θα κοινοποιώ και στο facebook , οπότε θα αναμοχλεύω την μνήμη σας, προς ανάγνωση.
     Σήμερα, είπα να μην σας κουράσω  με κάτι βαρύ, έβαλα μερικές ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ-ΜΑΝΤΟΛΕΣ, ενδεικτικά(έχω αποθηκεύσει πολλές για κάθε περίπτωση) και θα σας διηγηθώ μια τοπική ιστορία φρεσκότατη, σπαρταριστή, με αφορμή μια παρατήρηση ενός φίλου... Πάμε:

    Ο φίλος καθόταν χτες,όπως κάθε μέρα, σε καφετέρια της παραλιακής και περνώντας με καλεί κοντά του και μου λέει: Τι γίνεται ρε συ, είσαι ο πρώτος ντόπιος που περνάει από δω από την ώρα που έκατσα, έχουν περάσει όλες  οι φυλές, όλες οι ΜΚΟ, ακούω γλώσσες διάφορες και άγνωστες, τι γίνεται ρε μου λέει; Κούνησα το κεφάλι συγκαταβατικά και προχώρησα, αφήνοντας έδαφος και για άλλες "φυλές" να παρελάσουν έμπροσθεν του καθημένου φίλου...

 ... Σήμερα από το πρωί, περιδιαβαίνοντας το μέσα πεζοδρόμιο της παραλιακής, επιβεβαίωσα την παρατήρηση του φίλου, ακούγοντας κι εγώ στη διαδρομή του κόσμου τις γλώσσες(εμείς είχαμε μάθει τα Εγγλέζικα, ξέραμε ότι ο κόσμος να χαλάσει θα συνεννοηθούμε, άντε και κανένα ξώφαλτσο Γερμανικό)...Και τώρα χάλασε πράγματι ο κόσμος κι ακούμε από Σουηδικά μέχρι... Αφγανικά, της παραλλαγής Φαρσί....

 ...Περπατώ λοιπόν ανάμεσα σε ειδών-ειδών γλώσσες και ιπτάμενους φθόγγους... ώσπου γίνεται η έκπληξη... Μπροστά μου βαδίζουν δύο νέοι άνθρωποι-όπως άλλωστε και όλοι οι άλλοι, ο πιο γέρος εγώ είμαι σε όλη την παραλιακή επικράτεια-κι ενώ ετοιμάζομαι να ακούσω για να μαντέψω τι γλώσσα μιλούν ακούω τον έναν να λέει στον άλλον: "κι αφού του λέω ρε Μαλάκα...." ΄Ωωωωωπα λέω, εδώ είμαστε, επιτέλους ρε πούστη μου(ε, να μην επαναλάβω το μαλάκα)να ακούσουμε και λίγα Ελληνικά, το σήμα κατατεθέν της γλωσσικής μας υπερεπάρκειας.... 

Αει στο καλό πια με όλους τους διάφορους που μας έχουν κατακλύσει... Μαλάκα μου(έτσι γενικά το βάζω)ευτυχώς που υπάρχουν θύλακες αντίστασης, γιατί θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε, μαλάκα μου!