Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015


ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ... ΧΤΕΣ!

 Το σύνθημα «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ»,αν και σε μας ισχύει μάλλον το «ανακύκλωση ΧΤΕΣ»,φαντάζει και είναι επιτακτική ανάγκη για να αντιμετωπιστεί η πλαστική πολιορκία, που υφιστάμεθα, από τη μια εξαιτίας της υπερκατανάλωσης των φιαλών νερού και αναψυκτικών κι από την άλλη απ΄ ό,τι βγάζει η θάλασσα τους τελευταίους μήνες.
 

Εκβρασμός που θα συνεχιστεί αμείωτος και που υπολογιζόμενων και των χειμερινών καιρικών συνθηκών θα αποτελέσει την βόμβα που θα εκραγεί εκεί κατά την άνοιξη στον τουρισμό μας.

  Επιτακτική ανάγκη λοιπόν να αναζητηθεί τώρα, σήμερα, κάτω από την πίεση των πραγμάτων , αλλά και εντασσόμενο σαν θέμα στην γενικότερη αντιμετώπιση του προσφυγικού, η εγκατάσταση ή η μεταφόρτωση όλου αυτού του οικολογικού βάρους για ανακύκλωση.
 Πιατεύω πως αυτή η παράμετρος, η παράπλευρη απώλεια του προσφυγικού ζητήματος, δεν είναι κάτι που μπορεί να μένει εκτός του γενικότερου προγραμματισμού, ούτε να αγνοείται, ούτε να προσπερνιέται.
  Σίγουρα η φροντίδα για την σίτιση, ένδυση, ιατρικοφαρμακευτική περίθαλψη, προώθηση όλων αυτών των δύστυχων ανθρώπων. Αλλά και η φροντίδα για το δύσμοιρο περιβάλλον μας, που δεν μπορώ να πω πως εμείς το προσέχουμε ως τώρα όπως θα έπρεπε, που επιβαρύνεται υπέρμετρα εξαιτίας της έλευσης εδώ των ανθρώπων αυτών.
   Η ανάληψη πρωτοβουλίας-κυρίως από πλευράς Δήμου που είναι και αρμόδιος-από όποιον θα έχει την καλωσύνη και το πολιτικό ρεφλέξ, θα επιβραβευτεί αναλόγως.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015


ΘΑ ΄ΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ...


 Βλέπω κάθε μέρα στο Μαλαγάρι, τις εκατοντάδες των προσφύγων που συνωστίζονται για ταυτοποίηση, για σίτιση, για έκδοση του πολυπόθητου εισιτηρίου, για την επιβίβαση στο πλοίο της φυγής προς το κέντρο, πιο κοντά στον τελικό στόχο-τόπο-χώρα και ....
Θα ΄θελα να ξέρω:
=Πού πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι
=Ποιές είναι οι προσδοκίες ενός εκάστου
=Τι ελπίζει καθένας ότι μπορεί να πετύχει, εκεί που θέλει να πάει
=ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΠ΄ ΑΥΤΟΥΣ
=Τι θα απογίνουν όλα αυτά τα παιδιά 
=Πότε θα μπορέσουν να πάνε σε σχολείο
=Τι γνώσεις θα πάρουν
=Για ποιά πατρίδα θα μάθουν,γιαυτήν που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν, γι΄αυτήν που θα βρεθούν;
=Πώς θα προσαρμοστούν όλοι τους σε μια νέα-δυτική- κουλτούρα
=Τι θα κάνουν με τους περιορισμούς που τους βάζει η θρησκεία τους και η "παιδεία" της
=Πότε θα μπορέσουν να δημιουργηθούν σαν άνθρωποι και σαν οικογένειες, να "βάλουν θεμέλια"
ΘΑ  ΄ΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ:
=Γιατί αντιλαμβάνομαι το βουνό των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, απ΄ όταν ξεκίνησαν κι ωσπου να φτάσουν εκεί που θέλουν
=Γιατί τους λυπάμαι για την περιπέτειά τους
=Γιατί δεν θα ήθελα να βρεθώ ποτέ στην θέση τους
=Γιατί οι πρόγονοί μου πέρασαν πολλά παρότι ήρθαν στην μητέρα-πατρίδα τους
=Γιατί δεν θέλω οι άνθρωποι να γίνονται πρόσφυγες, να ξεριζώνονται από τις εστίες τους
=ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!



Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ!











Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης

 







Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν’ η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία

Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια

Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει

Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου

   ΄Ενα τραγούδι διαχρονικό, αντιπροσωπευτικό,χαρακτηριστικό των καιρών που πέρασαν, των καιρών που ζούμε, των καιρών που έρχονται. ΄Ενα τραγούδι για όλους μας ως ελληνικού λαού, ένα τραγούδι για το λεγόμενο πολιτικό μας προσωπικό, για όλους αυτούς που φταίνε καταρχήν που εκτίθενται για να τους επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν, φταίνε γιατί δεν είναι ικανοί, φταίνε γιατί δεν το παραδέχονται και συνεχίζουν να πολιτεύονται.
    ΄Ενα πολιτικό προσωπικό "για τα μπάζα", παλιό και νέο, κατανεμημένο σε "συνομοταξίες", σε κοπάδια, σε γυάλινες σφαίρες, που δεν προβλέπουν αλλά φτιάχνουν ένα μέλλον χωρίς μέλλον. ΣΥΡΙΖΑίοι  συνιστωμένοι και ονειροπαρμένοι, εν μέσω ιδεολογικών νεφών κι άλλοι με εκατομμύρια. ΝΔκράτες ηθοποιοί επιθεώρησης του Δελφινάριου, τύφλα νάχει ο Σεφερλής, περιφέρονται ανά την χώρα ακκιζόμενοι για το ποιός είν΄ ο καλύτερος σαν σε έναν μεγάλο τεράστιο καθρέφτη. Χ.Α.υγίτες με πολιτική ρόμπα τον εθνικισμό για να μην φαίνονται οι ζάρες του ναζισμού, τσιτωμένοι στα γυμναστήρια , με στιγματισμένα μπράτσα και μυαλά. ΚΚΕδες που εξακολουθούν να χορεύουν την θρυλική Δραπετσώνα, περιμένοντας και προσδοκώντας την  αναβίωση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την λαϊκή επανάσταση, που υπολείπεται κατά 95%. ΑΝΕΛαστικά περιφερόμενα μπουλούκια επαρχίας, κηρύττουν τον λόγο της ηθικής και μετά την διπλώνουν κάτω από τις καρέκλες που κάθονται.ΠΟΤΑΜΙσιοι νεολογιστές και νεολογίζοντες, απαλλαγμένοι δήθεν από βαρίδια του παρελθόντος, δεμένοι απ΄ τα πόδια με τις μπάλες των συμφερόντων. ΠΑΣΟΚοι φορτωμένοι τις αμαρτίες των τελευταίων τουλάχιστον 30 ετών, να προσπαθούν να διαψεύσουν το θεμελιώδες αξίωμα, πως οι νεκροί δεν πέρδονται.Ξέχασα κανέναν; Α, ναι, εσχάτως νεκραναστήθηκε ο Λεβέντης-τυχαίο; δεν νομίζω!-και μπήκε στη Βουλή. Δικαίωση είπαν κάποιοι, αλλά... θα δείξει, κοντός ψαλμός αλληλούϊα. 
    Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
    Ποιοί είν΄ αυτοί και πού να τους βρει κανείς, ανάμεσα σε τόσους κακούς; Μέσα στα μπάζα πώς να ανακαλύψεις κάτι χρήσιμο, πού να ψάξεις και πώς να υποψιαστείς πως μπορεί κάτι καλό να κρύβεται εκεί; Είμαστε χαμένοι, το ξέρουμε, το έχουμε εμπεδώσει. Κι αν δεν κάνουμε κάτι, αν δεν σηκωνόμαστε όρθιοι, είναι γιατί ψάχνουμε-ως πότε άραγε-αυτούς τους... Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος....