Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

                        «Ο ΒΡΩΜΟΛΟΓΙΚΟΣ» 
Λίγο αργά βέβαια, αλλά πάντα υπάρχει χρόνος, αν κάποιος ενδιαφέρεται. Το έγραψα το 2005 και το άφησα στο συρτάρι μια και δεν είμαι διαπλεκόμενος περί την τέχνη του θεάτρου και δεν θα είχε καμμία τύχη. Το θυμήθηκα πάλι αυτό τον καιρό, με τα ανοιχτά παντού χαντάκια, υπονόμους και άλλες... τομές. Το παραθέτω σε κοινή ανάγνωση κι αν υπάρξει θίασος που θελήσει να το ανεβάσει(κατά προτίμηση στο Βαθύ, που δένει και με το όλο ντεκόρ, αλλά κι όπου αλλού θελήσει καποιος)τα δικαιώματα τα παραχωρώ.
ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ: «Ο ΒΡΩΜΟΛΟΓΙΚΟΣ» (2005)
ΣΚΗΝΙΚΟ:Σκουπίδια άχρηστα αντικείμενα, ένας αγωγός υπονόμου, κάτω πό τη πόλη, μια αντεργκράουντ εικόνα.
ΡΟΛΟΙ:΄Ενας αρουραίος, αριστοκράτης,ευγενής,καλοντυμένος,σικάτος, με καλούς τρόπους ο κος Μαξιμάους- Μία κατσαρίδα με σικ εμφάνιση νεόπλουτης νοικοκυράς, λεπτεπίλεπτη, λίγο υστερική, η κα Τερέζα και γύρω διάφορα άλλα ζωύφια, σκουλήκια,μπαμπούρες, να αποτελούν τρόπον τινά το χορό.
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Για τον αρουραίο ένα φράκο με ριγέ παντελόνι, ημίψηλο καπέλο, γάντια και μπαστούνι-Για την κατσαρίδα μια σικ εμφάνιση με καπέλο, βέλο, άσπρα γάντια και γυαλιά.
ΣΕΝΑΡΙΟ:Ο αρουραίος και η κατσαρίδα συζητούν το ενδεχόμενο να κατασκευαστεί από τους κατοίκους της (πάνω)πόλης βιολογικός καθαρισμός και να αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης. Το δυσάρεστο μήνυμα φέρνει στον αρουραίο η κατσαρίδα που είχε ανέβει για...δουλειές στη πάνω πόλη και το άκουσε στο...ραδιόφωνο των ανθρώπων.
{Μπαίνει στη σκηνή η κ.Τερέζα αναστατωμένη, ασθμαίνουσα, με έκδηλη ταραχή, την ώρα που φαίνεται να απομακρύνεται ο κ. Μαξιμάους, τον προλαβαίνει και του φωνάζει}
Τ: Κύριε Μαξιμάους, κύριε Μαξιμάους
Μ:Καλημέρα σας κα Τερέζα(τη χαιρετάει βγάζοντας το καπέλο του, όπως τον παλιό καιρό), πώς είστε, όλοι στο σπίτι καλά;
Τ:Σπίτι όλοι καλά κ.Μαξιμάους, αλλά ως πότε;Εχω νέα δυσάρεστα να σας πω...θα φρίξετε όταν τ΄ ακούσετε...συμφορά έρχεται κ. Μαξιμάους, κα-τα-στρο-φή!
Μ:Με βάζετε σε ανησυχία κα Τερέζα, τι σας συμβαίνει, είναι κανείς άρρωστος; Μην έπεσε τέζα ο κ. Τερέζος, κάποιο απ΄ τα παιδιά;
Τ:΄Οχι κ. Μαξιμάους δεν συμβαίνει τίποτα στο σπίτι, ευτυχώς(χτυπά ξύλο), αλλά κινδυνεύουμε όλοι, κι εσείς, κι εμείς...όλοι...πολύ φοβάμαι κ. Μαξιμάους ότι το μέλλον μας, δεν θα είναι καθόλου καλό...πολύ φοβάμαι ότι σε μερικά χρόνια θα αναγκαστούμε να ξενητευθούμε, να αναζητήσουμε την τύχη μας μακριά από δω...να πάμε σε ξένα μέρη...σε στοές και υπονόμους άλλων,τριτοκοσμικών ίσως χωρών για να επιβιώσουμε...
Μ:Μα τι λέτε κ.Τερέζα μου, ομιλείτε μήπως για Δευτέρα παρουσία και τέτοιες καταστροφές; Αυτά είναι για τους επάνω δεν είναι για μας,με βάζετε σε ανησυχία, εξηγήστε μου...αλλά πρώτα ηρεμήστε, θα πάθετε τίποτα, ό,τι και αν συμβεί θα το αντιμετωπίσουμε ως οργανωμένη κάτω κοινωνία...
Τ: (αφού παίρνει δυό-τρεις βαθιές ανάσες)κ.Μαξιμάους χανόμαστε, οι άνθρωποι πάνω αποφάσιασν να φτιάξουν βιολογικό καθαρισμό...
Μ:(δείχνει να απορεί, σκέφτεται λίγο και ρωτά)Βιολογικό καθαρισμό; Τι είν΄ αυτόν κ. Τερέζα μου, σαν κι αυτές τις σπαουνάδες που μας πετάνε καθημερινά και δεν πίνονται;
Τ:΄Οχι κ. Μαξιμάους, δεν καταλάβατε...το άκουσα στο ραδιόφωνο των ανθρώπων πάνω...όλοι γιαυτό μιλάνε...οι άρχοντές τους,οι επιστήμονες, σχετικοί, άσχετοι, όλοι γιαυτόν μιλούν...για το πώς θα μαζεύουν τις βρωμιές τους λέει και θα τις επεξεργάζονται...
Μ: Για στάσου κα Τερέζα μου, δηλαδή τρελάθηκαν οι άνθρωποι; Σοβαροί επιστήμονες, άρχοντες και όλοι ασχολούνται με τις...βρωμιές;Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή τώρα, με τι να ασχοληθούμε;
Τ:Ναι σας λέω...θα ξοδέψουν μια ολόκληρη περιουσία μάλιστα, πολλά εκατομμύρια ευρώ για να επεξεργάζονται τις βρωμιές τους...
Μ:Τι είναι τα ευρώ, αυτά τα μπακίρια που πετάνε και μας έρχονται κάτω μαυρισμένα για πουρμπουάρ;
Τ: Αυτά τα έχουν για πέταμα κ. Μαξιμάους, αν και τελευταία τα μετράνε κι αυτά,τρισεκατομύρια τέτοια θα χρειαστούν για τον βιολογικό...ολόκληρο εργοστάσιο σου λέω θα κάνουν...
Μ:Εργοστάσιο για τα... τι μου λες κ. Τερέζα μου, και τι θα κάνει αυτό το εργοστάσιο τέλος πάντων;
Τ:Θα επεξεργάζεται τα...τις βρωμιές τέλος πάντων κι από την άλλη λένε θα βγαίνει...καθαρό νεράκι...
Μ:Ποιά άλλη μεριά...τι μου λες τώρα κ. Τερέζα μου...δηλαδή;
Τ:Μα αυτό προσπαθώ να σας εξηγήσω τόση ώρα κ. Μαξιμάους...χανόμαστε...εδώ κάτω θα έρχεται πια καθαρό νερό και θα βγαίνει στη θάλασσα...πώς θα ζήσουμε με καθαρό νεράκι μου λέτε;
Μ:(ενώ δείχνει προς στιγμήν μια ανησυχία κι έναν προβληματισμό)...Σώπα βρε αδερφέ...είπα κι εγώ...εμείς δεν πρόκειται να πεινάσουμε ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι...ήμουν νιό ποντίκι και γέρασα να τα ακούω αυτά περί...καθαριότητας των ανθρώπων. Εμείς μια ζωή θα περνάμε καλά, θα τρώμε, θα πίνουμε και τα καλοκαίρια θα κάνουμε και τις διακοπές μας στο λιμάνι, ειδικά όταν έχει άπνοια...τους ανθρώπους πιστεύεις αυτά που λένε; Μπα σε καλό σου κ. Τερέζα μου...
Τ:Μα, άκουσα στο ραδιόφωνο των ανθρώπων ότι το έργο εντάχθηκε σε πρόγραμμα προστασία του περιβάλλοντος
Μ(Γελάει τρανταχτά, με την καρδιά του)Μ΄έκανες και γέλασα κ.Τερέζα μου, το άλλο με τον Πόντιο ποντικό το ξέρεις;(Γελάει ξανά) Ξέρεις τι είπες τώρα; Το καλύτερο ανέκδοτο...οι άνθρωποι θα προστατέψουν το περιβάλλον(γελάει ξανά)...Μια ζωή κ.Τερέζα μου οι άνθρωποι-άκου και μένα που είμαι μεγαλύτερος κι έχω φάει τους υπονόμους με το κουτάλι-μια ζωή οι άνθρωποι θα πετάνε ό,τι δεν τους χρειάζεται ή γύρω τους ή σε μας αποκάτω ή στη θάλασσα... ΄Οχι βιολογικούς να κάνουν μια ζωή βρωμολόγοι θα είναι...
Τ: Ναι κ. Μαξιμάους, σέβομαι την πείρα σας, είστε ο αρχαιότερος εδώ, αλλά αναγκάζονται ξέρετε να τον κάνουν τον βιολογικό, γιατί βρωμάει το λιμάνι τους, δεν μπορούν να σταθούν από τη βρώμα στη παραλία, να κάτσουν στα μαγαζιά τους, να αναπνεύσουν...
Μ:Τι σας έλεγα προηγουμένως;Γιαυτό αποφάσισαν να φτιάξουν βιολογικό, γιατί η βρώμα έφτασε μέχρι αυτούς, μέχρι τη μύτη τους,πιο μπροστά γιατί δεν νοιαζόντουσαν;
Τ:Δεν τους ξέρετε τους ανθρώπους κ.Μαξιμάους, τώρα θα τους μάθετε; Αμα δεν φτάσει ο κόμπος στο χτένι κάνουν τίποτα; Πάρε παράδειγμα εμάς...όσο είμαστε από κάτω δεν τρέχει τίποτα, μόλις ανέβουμε πάνω και μπούμε στα πόδια τους, να τα ΤΕΖΑ,να τα ΜΠΑΪΓΚΟΝ, να μας εξοντώσουν...δεν φτάνουν όσα δηλητήρια μας ρίχνουν κάτω, μας κυνηγάνε με χειρότερα κι απάνω...όλο με τα χημικά καταγίνονται...
Μ: Αμ΄ εμάς; Μόλις μας δούνε να οι φάκες, να τα ψωμιά τα δηλητηριασμένα...αν πεις δε και για τις κυρίες τους...μόλις μας δουν, ακόμη και τα μωρά μας, χαλάνε τον απάνω κόσμο από τις φωνές... Ποντίκι-ποντίκι! Σιγά κυρά μου θα σε φάει ένα τόσο δα ποντικάκι;
Τ: Αμ΄ εμάς;Κατσαρίδα-κατσαρίδα και τρέχουν να μας πατήσουν...αηδιάζουν και καλά...εγώ τι να πω κυρά μου που μου πετάς στον υπόνομο ό,τι βρείς...εγώ δεν αηδιάζω;
Μ:Ναι, αλλά εδώ που τα λέμε, κι εμείς άμα δούμε άνθρωπο παίρνουμε δρόμο δεν παίρνουμε;
Τ:Ναι αλλά γιατί, γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα μαζί τους είναι πιο δυνατοί1
Μ: Τέλος πάντων πείτε μου τι άλλο έλεγαν στα ραδιόφωνα για τον...βρωμολογικό
Τ: Να σας πω...καθώς περνούσα απέξω απ΄ το ραδιόφωνο που είναι στη δική μας μεγάλη λεωφόρο, που βγαίνει στον μεγάλο υπόνομο, ξέρετε...
Μ:Λέτε για την λεωφόρο Βρωμουάν
Τ:Ναι...έλεγε ο τοπικός άρχοντας των ανθρώπων ότι είναι όλα έτοιμα, αλλά δεν θα φτάσουν τα λεφτά μέχρι τέλους και θα ψάξουν να βρουν κι άλλα
Μ: Κατάλαβα, εντάξει...κι αφού δεν έχει τα λεφτά που χρειάζεται πώς θα ξεκινήσει το έργο; Κι αν βγάλει τα στέγαστρα των υπονόμων και σκάψει και δεν προχωρήσει, τι θα γίνουμε εμείς και τι θα γίνουν εκείνοι;Γιατί εμείς κάπου θα τρυπώσουμε, θα κάνουμε μια εσωτερική μετανάστευση, αυτοί πού θα τρυπώσουν απ΄ τη βρώμα;
Τ: Δεν ξέρω τι να σας πω κ. Μαξιμάους...αυτά είναι ανθρώπινες δουλειές δεν μπορώ να ξέρω...
Μ:Μα γιατί ακριβώς είναι δουλειές των ανθρώπων, γιαυτό ρωτώ...
Τ: Δεν μπορεί κάτι θα έχουν προβλέψει κ.Μαξιμάους, οι άνθρωποι έχουν νόμους και κανονισμούς
Μ:(σκάει στα γέλια και κουνά το χέρι με νόημα)΄Οσο γιαυτό...δεν λες τίποτα...όσο σέβονται το περιβάλλον, άλλο τόσο σέβονται και τους νόμους τους...
Τ:Δηλαδή λέτε ν΄ ανοίξουν τους υπονόμους και να τους αφήσουν μετά ανοιχτούς; Ωραία(αλλάζει όψη, γίνεται χαρούμενη, τα μάτια της έχουν μια λάμψη ευτυχίας)
Μ: Γιατί αυτές οι χαρές κ.Τερέζα μου, τόσο πολύ χαίρεστε που μπορεί να μείνουν οι υπόνομοι ανοιχτοί;
Τ: Το ρωτάτε κ. Μαξιμάους, το ρωτάτε;(Χοροπηδάει από χαρά)Ανοίγονται νέοι δρόμοι έτσι για μας(κοιτάει στο άπειρο με αισιοδοξία, αναστενάζει βαθιά) ο κόσμος των ανθρώπων γίνεται και δικός μας...πέφτουν τα τείχη, ανοίγουν τα σύνορα δεν το καταλαβαίνετε; Θα μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε όποτε θέλουμε στον επάνω κόσμο, όχι σαν λαθρομετανάστες που πάμε τώρα νύχτα και μας κυνηγούν, μας πνίγουν, μας εξολοθρεύουν...σας μιλάω για φοβερή εξέλιξη, αν γίνει κάτι τέτοιο κ. Μαξιμάους(όσο τα λέει αυτά τα υπόλοιπα ζωύφια χοροπηδούν και ζητωκραυγάζουν)
Μ:Και το βλέπετε πιθανό ένα τέτοιο σενάριο κ.Τερέζα μου;
Τ:Πιθανότατο κ. Μαξιμάους, με ανθρώπους έχουμε να κάνουμε και με τα δημόσια έργα τους τι...πρωτάρες είμαστε;
Μ: ΄Οχι βέβαια...
Τ:Γιαυτό σας λέω, έτσι και ξεκινήσει ο βρωμολογικός και τελειώσουν τα ευρώ, τότε ανοίγονται δρόμοι για μας...ελεύθερη κυκλοφορία, δεν θα κρυβόμαστε πια, δεν θα χρησιμοποιούμε υα κρυφά περάσματα, δεν θα πνιγόμαστε από τις ξαφνικές φουρτούνες με τα απόνερα...θα ανεβαίνουμε σαν κύριοι στον κόσμο των ανθρώπων κ. Μαξιμάους...
Μ:(φτιάχνει το παιγιόν του, σιάζεται, σαν να ετοιμάζεται κιόλας να ανέβει πάνω) Αρχίζω να συμμερίζομαι την αισιοδοξία σας κ.Τερέζα μου...τώρα που το σκέφτομαι ίσως μπορούμε κι εμείς ν΄ αλλάξουμε ζωή...να επεκτείνουμε τις δραστηριότητές μας και σε άλλους τομείς...όπως ας πούμε...γύρω από τους κάδους των σκουπιδιών...
Τ:Είδατε τι γίνεται κ. Μαξιμάους εκεί; Χαμός! ΄Ο,τι φανταστείτε υπάρχει...σκεφτείτε τι μπορούμε να κάνουμε με όλ΄ αυτά
Μ:Βέβαια(κομπιάζει)εκεί πάνε και οι γάτες, αλλά θα δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε, θα βρούμε μια λύση, ίσως μια...συνεκμετάλλευση!
Τ:Υπάρχει ψωμί για όλους κ. Μαξιμάους...άλλωστε στη σημερινή εποχή στην επάνω κοινωνία έχουν αλλάξει τα πράγματα...οι γάτες πια δεν τρώνε ποντίκια,ούτε κατσαρίδες, προτιμούν...ουίσκας...το άκουσα προ ημερών στην τηλεόραση των ανθρώπων ότι οι γάτες θα αγόραζαν ουίσκας...
Μ:Τι είναι αυτό κ. Τερέζα μου ποτό; Πίνουν κι οι γάτες;
Τ:Τι ποτό κ.Μαξιμάους, ποτό θα πιούν οι γάτες; Οχι ουίσκυ, ουίσκας, κονσέρβα είναι, πάνε εκείνες οι εποχές που οι γάτες πεινούσαν και κυνηγούσαν εσάς για να χορτάσουν...τώρα τα αφεντικά τους, τους αγοράζουν κονσέρβες και άλλα έτοιμα φαγητά και την περνάνε ζωή και...γάτα...
Μ:Καλά και στα σκουπίδια γιατί πάνε;
Τ: Δεν πάνε οι καθωσπρέπει γάτες, πάνε οι ελευθερίων ηθών, είναι και το χούϊ βλέπετε που δεν κόβεται, άμα δεν ψάξουν και στα σκουπίδια, τη βρίσκουν...πηγαίνουν όσες δεν εχουν...εκσυγχρονιστεί!
Μ: Δηλαδή εκσυγχρονίστηκαν και οι γάτες;
Τ:Αν εκσυγχρονίστηκαν ρωτάτε; Μα βασικά, ο εκσυγχρονισμός στον κόσμο των ανθρώπων για τις... γάτες έγινε, αυτές ωφελήθηκαν...Δεν έχει μείνει τίποτα στον επάνω κόσμο κ.Μαξιμάους, που να μην εκσυγχρονιστεί...
Μ:Τι μου λέτε κ.Τερέζα μου;΄Εχω καιρό να ανέβω πάνω, αλλάξαν τόσο πολύ τα πράγματα;
Τ: Γιαυτό σας λέω...είναι καιρός ν΄ ανέβουμε κι εμείς επάνω, στον πολιτισμό, στον εκσυγχρονισμό κ. Μαξιμάους...οι άνθρωποι και τα ζώα τους δεν ασχολούνται πια με αυτά που ξέρατε...ούτε το καπάκι του κάδου δεν σηκώνουν να πετάξουν τα σκουπίδια τους, για να μην λερωθούν...γιαυτό σας λέω ότι πρέπει να το εκμεταλλευτούμε...Ακόμα και αν καθυστερήσει να αρχίσει ο βρωμολογικός, πρέπει να ανέβουμε πάνω για μπίζνες...υπάρχει σκουπίδι και βρωμιά για όλους μας(όσο τα λέει τα άλλα ζωύφια ζητωκραυγάζουν και πανηγυρίζουν),μπορούμε να πηγαίνουμε στις εξοχές των ανθρώπων κ. Μαξιμάους για τα χοντρά ψώνια μας...
Μ:Τι να βρίσκουμε στις εξοχές των ανθρώπων κ.Τερέζα μου, θα αστειεύεστε, λουλούδια θα ψωνίζουμε, εκεί οι άνθρωποι πάνε εκδρομές
Τ:Πώς φαίνεται ότι δεν ξέρετε τι γίνεται επάνω κ. Μαξιμάους, έχετε χάσει επεισόδια
Μ:Τι έχω χάσει είπατε;
Τ: ΄Αστο καλύτερα, που να σας εξηγώ τώρα... Αμ δεν πάνε για εκδρομές τώρα πια στις εξοχές οι άνθρωποι, πάνε αυτά που ξέρατε...τώρα οι άνθρωποι πάνε εκδρομή όπου έχει ταβέρνες, κάθονται και τρώνε,στις εξοχές πάνε όταν θέλουν να πετάξουν τα άχρηστα αντικείμενα...γιαυτό σας λέω θα πηγαίνουμε και στις εξοχές...ξέρετε τι μπορεί να βρει κανείς κ. Μαξιμάους στις εξοχές των ανθρώπων; ΄Ο,τι δεν φαντάζεστε...μόλις τελειώνουμε με τους κάδους, θα κάνουμε την επιδρομή μας στη φύση...να εισπνέουμε τον βρώμικο αέρα των σκουπιδιών στα ρέματα και τ΄ απόμερα...γιαυτό σας λέω κ. Μαξιμάους πρέπει να βγούμε επάνω στο φως, τώρα ανοίγονται διάπλατοι οι δρόμοι για μας, πρέπει να τον κατακτήσουμε τον πάνω κόσμο...
Μ:Αμ τότε τι καθόμαστε κ.Τερέζα μου, να οργανωθούμε, να ετοιμάσουμε σιγά-σιγά τη νέα εποχή, να εκπονήσουμε ένα πενταετές πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης... ΄Ερχονται άλλες εποχές για όλους μας φίλοι μου(στρέφεται προς τα άλλα ζωύφια και τους απευθύνεται σαν να βγάζει λόγο)...έρχονται τα πάνω-κάτω...ή μάλλον τα κάτω-πάνω...Σημασία έχει ότι στη νέα εποχή χωράμε όλοι, δεν περισσεύει κανείς... Ζήτω ο βρωμολογικός,ζήτω το άνοιγμα των υπονόμων, το άνοιγμα των συνόρων, εμπρός για τη νέα εποχή... «να γίνει ο βρωμολογικός-να χορτάσει ο ποντικός»...
Τ: ...και η κατσαρίδα κ. Μαξιμάους...και η κατσαρίδα...
Μ: Βεβαίως-βεβαίως...και η κατσαρίδα... «με αυτόν κι η κατσαρίδα-θα απλώσει την αρίδα»...πώς σας φαίνεται κ. Τερέζα μου;
Τ: Καταπληκτικά τα συνθήματά σας κ. Μαξιμάους...
Μ:Και φυσικά και όλα τα άλλα ζωύφια του καταπιεσμένου κάτω κόσμου...εμπρός για την άνοδο...του βιοτικού μας επιπέδου, εμπρός για την άνοδο...ακολουθήστε με...θα σας σώσω όλους...
Τ: Σιγά κ. Μαξιμάους, σιγά...Ακόμη δεν εγκρίθηκε το έργο του βρωμολογικού, κάντε λίγο υπομονή...
Μ:Μωρέ κρατιέμαι εγώ τώρα;Δεν κρατιέμαι με τίποτα, θέλω να βγω στο φως, βαρέθηκα το σκοτάδι, θέλω να βγω από τα τούνελ και τους υπονόμους επάνω...φως στο τούνελ-ζήτω η ελευθερία...
Τ:κ.Μαξιμάους πού πάτε, συγκρατηθείτε,τα δημόσια έργα των ανθρώπων αργούν...θέλουν μελέτες...αργούν να ξεκινήσουν όπως και να τελειώσουν...ο βρωμολογικός δεν άρχισε ακόμη, κάντε λίγη υπομονή...
Μ:΄Οχι πια άλλη υπομονή, μας καλεί η νέα εποχή, πρέπει να σπεύσουμε, πρέπει να εκμεταλλευτούμε τας περιστάσεις...να πιάσουμε τις ευκαιρίες από τις νάυλον σακούλες...να αυξήσουμε τα αποθέματα...να χτυπήσουμε την ποντική υπογεννητικότητα...ζήτω η νέα εποχή... «ο ποντικός χορτάτος-είναι και πολύ βαρβάτος»... Εμπρός(ιαχές από όλα τα ζωύφια)
{Ο Μαξιμάους, η Τερέζα πιάνονται  από το χέρι με τα άλλα ζωύφια και χορεύουν στον ρυθμό του «Μαύρου Γάτου»}
Ν΄ αρχίσει ο βιολογικός-ν΄ ανοίξουνε τ΄ αυλάκια
Να βγουν στο φως οι ποντικοί-και τα κατσαριδάκια
Εκεί απάνω έχει φαί-για μας τους αποκάτω
Ας είν΄ καλά οι άνθρωποι-τον κόσμο έχουν γεμάτο
ΡΕΦΡΕΝ:Αχ καημένοι άνθρωποι-σκουπίδια έχετε χύμα
             Οπως τη κάνατε τη γη-δικό σας ειν΄το κρίμα
             Κι αν είστε κάποιος άρχοντας-και παρεξηγηθείτε
             Τι κάνατε για όλ΄ αυτά-καθήστε και σκεφτείτε(δις)

                                        ΑΥΛΑΙΑ




Κυριακή 24 Μαΐου 2015



                                  ΤΡΟ(ΚΤ)ΙΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ

 Το σύνθημα ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, μπορεί να ήταν ένα καλό «σλόγκαν» για αμύητους ιδεολόγους της οιονεί αλλαγής, που ήλπισαν στην αριστερή στροφή της χώρας(για την κοινωνία πολύ αμφιβάλλω), αλλά καθώς περνάει ο καιρός τείνει να γίνει ειρωνική αποστροφή όχι μόνο όσων έτσι κι αλλιώς δεν το ενστερνίζονται γενικά, μάλλον το αποστρέφονται, αλλά και για όσους εμπνεόμενοι από την ανάγκη αντίστασης στην χούντα των δανειστών, ανάσαναν. Και για μεν την εν εξελίξει διαπραγμάτευση και την περιπέτεια εξωτερικού, υφίσταται και καλώς-κι εγώ μαζί τους-ένα κίνημα υποστήριξης και ειλικρινούς συμπαράστασης, από όσους έχουν την καλή προαίρεση να αντιλαμβάνονται την άνιση μάχη που διεξάγεται μήνες τώρα, εξ ου και τα υψηλά ποσοστά των δημοσκοπήσεων.
    ΄Όμως, κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από τα υψηλά κλιμάκια του κόμματος που κυβερνάει(;), για όσα γίνονται και ρίχνουν το κύρος τους, δεν φταίει η νεολογικώς αποκαλούμενη «Τρόϊκα εσωτερικού». Ο κόσμος έχει αντιληφθεί και εμπεδώσει πλέον και τον ρόλο της Ν.Δ. του Σαμαρά, και του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ή όποιου άλλου προκύψει στη συνέχεια, και του Ποταμιού που ρέει σε συγκεκριμένη κοίτη. Αυτό που φταίει σύντροφοι(συγχωρήστε μου την οικειότητα), είναι όπως λέει ο τίτλος μου τα τρωκτικά εσωτερικού και όσα καθημερινά εξαιτίας τους προκαλούνται και θα προκαλούνται, όσο ακουλουθήθηκε και ακολουθείται η παλιά δοκιμασμένη συνταγή της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού, των οργανισμών και φορέων του δημοσίου, από τους καραδοκούντες πεινασμένους για εξουσία. Η εσωτερική τρο(κτ)ικα είναι πολυπληθέστερη των ΣαμαροΒενιζελοΘεοδωράκηδων, είναι οι στρατιές των (δήθεν) ημετέρων, που σπεύδουν να πιάσουν πόστα, για το επόμενο φαγοπότι, για το στρωμένο τραπέζι με το αριστερό μενού. Κι ένα σύνθημα, εξαιρετικά, από μένα: «ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ, ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝΕ ΑΚΟΡΕΣΤΟΙ».

   Α, παρεμπιπτόντως, περιμένω με αγωνία τον διορισμό ως Πρέσβεως εκ προσωπικοτήτων του κου ΄Αρεως Σπηλιωτοπούλου. ΄Όχι για τίποτ΄ άλλο, αλλά μαθαίνω πως εσχάτως παρατηρείται μια πτώση στον τζίρο του χαβιαριού διεθνώς και το σούσι περνάει κι αυτό μια κρίση… ταυτότητας.

   

 Διότι ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ σύντροφοι σημαίνει:
-΄Ηθος και διαφορετικότητα στην πολιτική συμπεριφορά
-΄Άλλη τακτική στην συγκρότηση φορέων διοίκησης και στις τοποθετήσεις στελεχών.
-Αποφυγή των προκλήσεων κάθε είδους, σεμνότητα και αριστερή προσέγγιση των καθημερινών ζητημάτων.
-Αντίληψη και συνειδητοποίηση του δύσκολου ρόλου αυτής της κυβέρνησης και της βαρύτητας της ψήφου του ελληνικού λαού.
-Αποφυγή πολυγλωσσίας και διαφορετικών προσεγγίσεων, αποφυγή τροφοδοσίας των αδηφάγων Μέσων, που καραδοκούν με το στόμα ανοιχτά δίκην κροκοδείλων.
Διότι ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ σύντροφοι ΔΕΝ σημαίνει:
-Να σπεύδουν όλοι οι δηλώσαντες ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι αριστεροί ορίτζιναλ, είτε γιαλαντζί και επιτηδευματίες της πολιτικής, να πιάσουν πόστα, όλως τυχαίως καλώς αμειβόμενα.
-Να προκαλούν κάποιοι-αρκετοί-απ΄ αυτούς, στο όνομα της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, όλους τους άλλους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που πίστεψαν και στήριξαν έστω και δια της ψήφου των, αυτή την κυβέρνηση.
-Να αποφασίζουν και να διατάζουν πολλοί απ΄ αυτούς εν ονόματι της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, αλλάζοντας όρους, συμβάσεις, ζωές, δήθεν για συμμάζεμα, την ίδια ώρα που οι ίδιοι απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές, χωρίς να έχουν τα προσόντα.
    Εν τέλει-σύντροφοι-δεν είναι ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ όλα αυτά που διαπιστώνουμε καθημερινά, μάλλον πρόκειται για ΜΙΑ ΑΠ΄ ΤΑ ΙΔΙΑ.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015


Τι δεν κατάλαβες πατριώτη;

 Η προκυμαία της πρωτεύουσας αλλάζει βάσει σχεδίου, που το αποδέχτηκαν οι περισσότεροι πολίτες της ή τουλάχιστον συμφώνησαν ότι εκείνο το χάλι με τις λαμαρίνες απ΄ άκρου εις άκρη, δεν θα μπορούσε να πάει παραπέρα, με δεδομένα ότι η πόλη είναι νησιωτική, τουριστική, ανθρώπινη και με μια παράδοση δεκαετιών τόπος συνάντησης, ψυχαγωγίας, απόλαυσης.... Αυτό λοιπόν το σχέδιο, με την προσθήκη και της ανάγκης προστασίας από την λεγόμενη "επάλλαξη", προβλέπει την αφαίρεση από την ζώνη της προκυμαίας των αυτοκινήτων, την ανάπτυξη μιας ζώνης προς τη θάλασσα για τον άνθρωπο και τις ήπιες δραστηριότητές του, ποδηλατόδρομο, παγκάκια, παρτέρια και τραπεζάκια έξω, μια μορφή δηλαδή, που πρέπει να έχει σαν νησιωτική πρωτεύουσα, παρέχοντας σε  κατοίκους και επισκέπτες όμορφες στιγμές...
 ...και πάμε τώρα στο μέγα θέμα της στάθμευσης, δηλαδή της κακής συνήθειας, που έτσι κι αλλιώς έπρεπε να κοπεί. Θυμόμαστε όλοι, πρόσφατο είναι, τα διπλοπαρκαρισμένα στην δεξιά μεριά προς λιμάνι, που σε μόνιμη σχεδόν βάση καταλάμβαναν την μία λωρίδα κυκλοφορίας. Θυμόμαστε τα παρκαρισμένα απέναντι προς τη θάλασσα, με τα "κόντρα" παρκαρισμένα, τα σφυρίγματα των... "απομέσα" να βρεθεί ο "απόξω" για να τους επιτρέψει την αναχώρηση, τους καυγάδες, το λιμενικό να κάνει τον ειρηνοδίκη στις προστριβές. Θυμόμαστε, όσο που έβλεπε το μάτι μας, μια "γυαλάδα" παντού από τις λαμαρίνες κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού. Θυμόμαστε, τις περατζάδες των "πειραγμένων" αυτοκινήτων με τα ογκώδη ηχητικά, τις σούζες των αφιονισμένων μηχανόβιων. Τα θυμόμαστε. Και θέλουμε να συνεχιστούν;
Τα ερωτήματα που έχω προς όλους είναι απλά και τα θέτω με κάθε καλή διάθεση διαλόγου και συνεννόησης:
1.Σε ποιά πρωτεύουσα της Ελλάδας, της Ευρώπης ή του κόσμου, νησιωτική ή ηπειρωτική, σταθμεύει κανείς εκεί ακριβώς που: α)έχει δουλειά, β)θέλει να πιεί τον καφέ του,γ)θέλει να μοστράρει τους τροχούς του.
2.Σε ποιά χώρα του γνωστού κόσμου, οι δρόμοι είναι για στάθμευση;
3.Σε ποιό κράτος του κόσμου, οι εποχούμενοι παντός τροχοφόρου επιβάλλουν την δική τους άποψη στην κυκλοφορία;
   Δεν αμφιβάλλω και νομίζω κανείς σώφρων άνθρωπος, ότι η αρμόδια αρχή θα έπρεπε να εξασφαλίσει χώρους στάθμευσης, ώστε να διευκολύνεται η ζωή των πολιτών της. Χώρος στάθμευσης υπήρχε εξαρχής μετά το Γεφυράκι, δεσμεύτηκε το άλλο μισό για εργοτάξιο(κακώς, θα μπορούσε να πάει κάπου μακρύτερα), αλλά θα ελευθερωθεί σύντομα, άνοιξε ο χώρος του λιμανιού και πρόσφατα, προσωρινά και ο χώρος στην πρώην ιχθυόσκαλα. Για κάθε δύσπιστο αρκεί τις πρωϊνές ώρες, τότε που οξύνεται το πρόβλημα, να περιδιαβεί τους διατιθέμενους χώρους στάθμευσης και να μετρήσει κενά και αντίστοιχα να μετρήσει και τα παρανόμως σταθμευμένα επί της παραλιακής. Αν η σύγκριση βγάλει έλλειψη χώρου αυτή θα είναι μικρή. 
    Και τώρα μια τελευταία διαπίστωση: Γιατί μόλις μπήκαν τα απαγορευτικά στις παρκίδες, αυτές ελευθερώθηκαν και βρήκαν τη χαρά τους τα αυτοκίνητα διανομών, χρηματαποστολών και άλλα; Γιατί από την ώρα που άρχισαν να μπαίνουν τα πλαστικά κολονάκια-ως εκεί που έφτασαν- εξέλιπαν τα παρκαρισμένα; Θέλω να πω, δηλαδή πρέπει να μας "περιφράξουν" για να προσαρμοστούμε στα υπό του Κ.Ο.Κ. προβλεπόμενα;
    Εν κατακλείδι-γιατί πολλά έγραψα και δεν είχα σκοπό- μέρα τη μέρα το έργο απέναντι παίρνει μορφή και σας συστήνω έστω, κι αν δεν επιτρέπεται, να περπατήσετε κατά μήκος του έξω πεζοδρομίου και να φανταστείτε με βάση την ως τώρα διαμόρφωση, πόσο όμορφη θα είναι η προκυμαία μας σε λίγο καιρό. Να κοιτάτε κάθε μέρα τις πινακίδες που γράφουν "Πώς θα είναι η πόλη μας σε λίγο καιρό" και να συνοδοιπορήσετε στο όνειρο όσων φαντάστηκαν κάτι τόσο όμορφο. Αφήστε τα αυτοκίνητο, περπατήστε, καθήστε στα μαγαζιά της προκυμαίας(άλλη ωραία εξέλιξη, όλα σχεδόν τα κλειστά μαγαζιά άνοιξαν ή ανοίγουν οσονούπω, συνθέτοντας μια προκυμαία -όνειρο), απολαύστε αυτό το μοναδικό προνόμιο, που είχαμε χάσει τόσα χρόνια, να καθόμαστε και να βλέπουμε θάλασσα, να βλέπουμε κόσμο, κι όχι τα "γεννήματα" όλων των αυτοκινητοβιομηχανιών του κόσμου. 

Σάββατο 2 Μαΐου 2015


ΑΪΝΤΕ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ...

 ...μη φοβάσαι, φίλος με τον πόνο νάσαι- πάντα έχει η ζωή κάτι πιο βαθύ να πει- και ο φόβος, ναι και ο πόνος- είναι δυό σοφοί"(Τραγούδι "Μη φοβάσαι" στίχοι Μανώλης Ρασούλης, μουσική Νίκος Ξυδάκης, 1987..... 
   Και στη συνέχεια τα άλλα κουπλέ:

Μες στο νόημα πάντα θα `ναι
όποιος πάθει κι όμως μάθει
οι φοβέρες δε φτουράνε
και ο χάρος κάνει λάθη

Δυο παιχνίδια σε ζορίζουν
είναι ο θάνατος κι η αγάπη
παίξ’ τα και τα δυο κι ας χάσεις
θα βγει η ήττα σου απάτη
 Ο φόβος, αυτός είναι που πρέπει να εξαλειφθεί από την ζωή των ανθρώπων. Από τον φόβο της τιμωρίας του Θεού(ο Θεός δεν τιμωρεί τους ανθρώπους, απλά γιατί τους αγαπάει), ως τον φόβο της εξουσίας, μέχρι τον πρόσφατο σχετικά φόβο της... χρεωκοπίας. Μάθανε να κυβερνούν με τον φόβο, να τον χρησιμοποιούν σαν εργαλείο άσκησης της όποιας εξουσίας τους, να τον έχουν δεξί χέρι τους ένα πασπαρτού για κάθε "πόρτα"...
 ...Ο φόβος πρέπει να εκλείψει, να αντικατασταθεί με την παιδεία, τους στόχους, την άμιλλα, την δημιουργική αναγνώριση, τις όποιες κατακτήσεις του ανθρώπου... Γιατί ο φόβος ποτέ δεν έφερε αποτέλεσμα, ποτέ δεν εξέλιξε τίποτα, υστέρηση προκάλεσε, ανέστειλε διαχρονικά την ανθρώπινη δημιουργία....
Να μην φοβόμαστε λοιπόν, να ελπίζουμε λέφτεροι από φόβο, ενώ παράλληλα να δημιουργούμε, να χτίζουμε τείχη απόκρουσης του φόβου, αντί να εγκλωβιζόμαστε στα δικά του, σ΄ αυτά που ορθώνουν όσοι μας θέλουν "εν-τειχι-σμένους" και όχι ευτυχισμένους!


ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑΞΙΔΙΑ


 Πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη 30 Απριλίου στις 9 το πρωί στο λιμάνι του Πυθαγορείου, τα εγκαίνια της νέας ακτοπλοϊκής γραμμής, που θα ενώνει για όλη την θερινή περίοδο τον νομό μας με τα Δωδεκάνησα, με το ταχύπλοο, τύπου καταμαράν Dodekanisos Pride. Πρόκειται για σκάφος που μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα  έως και 36 μίλλια και λύνει με τον καλύτερο τρόπο την ενδοεπικοινωνία των νησιών μας, με τα Δωδεκάνησα. Μεγάλη σημασία για μας έχει το ότι μπορούμε να πάμε στον Αγ.Κήρυκο και στους Φούρνους και να γυρίσουμε αυθημερόν.
  
   
  
   Ο αγιασμός πραγματοποιήθηκε επί του πλοίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου κου Ευσεβίου και με την παρουσία της Περιφερειάρχου Χριστιάνας Καλογήρου, του Αντ/χη Σάμου κ. Κατρακάζου, του δημάρχου κ. Αγγελόπουλου, του ταξιάρχου δ/τή  της 79 ΑΔΤΕ, του αντιδημάρχου Πυθαγορείου Βασίλη Βαλκαμλή, πολλών δημ.συμβούλων, του Επάρχου Καλύμνου, του δημάρχου Λειψών κ.Μάγγου και του Προέδρου της εταιρείας κου Σπανού και αρκετών στελεχών της ..... 

 Αμέσως μετά τον αγιασμό και τους χαιρετισμούς που απηύθυναν οι αρχές και οι εκπρόσωποι της εταιρείας, το πλοίο ανεχώρησε για Φούρνους, όπου έφτασε μετά από 50 λεπτά της ώρας, και όπου η υποδοχή ήταν μεγαλειώδης. Καίκια με αναμμένα βεγγαλικά και καπνογόνα, είχαν ακροβολιστεί στον κόλπο του νησιού σφυρίζοντας, ενώ στην προβλήτα σύσωμοι οι κάτοικοι, μαθητές σχολείων και εκπρόσωποι αρχών, με επικεφαλής των δήμαρχο Γιάννη Μαρούση, υποδέχτηκαν το πλοίο και τους επιβάτες του, με μεγάλη θέρμη. Στο πρώτο απέναντι από την προβλήτα κατάστημα είχε στηθεί τραπεζαρία με τεράστια ποικιλία από κεράσματα, από τηγανίτες και λουκουμάδες μέχρι αστακούς και ψάρια.... Μόνο οι Φουρνιώτες, το λέω με κάθε ευκαιρία μπορούν να φερθούν νησιώτικα σε μια υποδοχή. Η "νησιωτικότητά" τους είναι ασύγκριτη....η εγκαρδιότητά τους εκδηλώνεται με μια ανοιχτή αγκαλιά. Αξίζουν όχι μόνο την προσοχή των αρμοδίων, αλλά την αγάπη και εκτίμηση όλων μας.




   Στις 12 το μεσημέρι το πλοίο αναχώρησε από τους Φούρνους για την Πάτμο, όπου εκτός από τον Αντιπεριφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κο Φλεβάρη, τους επισκέπτες περίμεναν άλλα πλούσια κεράσματα, ενώ τοπικό μουσικό και χορευτικό συγκρότημα παρουσίασαν τοπικούς χορούς. Αν κάτι υπερτερούσε στην υποδοχή και στα δύο λιμάνια ήταν η εγκαρδιότητα και τα... κεράσματα. Οι συνήθεις "ύποπτοι" -συμπαθάτε με για την έκφραση-ξεσκίστηκαν στο φαί. Κι ήταν αρκετοί οι παρατρεχάμενοι, άσχετοι και "είδα φαί και μπήκα"!
 Το πλοίο ανεχώρησε για την επιστροφή στις 3 το μεσημέρι και στις 4 ακριβώς μπήκε στο λιμάνι του Πυθαγορείου. Ο Σεβ.Μητροπολίτης, όλοι οι εκπρόσωποι των αρχών, ο πρόεδρος της εταιρείας κι όσοι συμμετείχαν τόνισαν την μεγάλη σημασία της νέας γραμμής που όπως εύστοχα είπε η κα Καλογήρου, "ενώνει το νοτιότερο  κομμάτι του Βορείου Αιγαίου, με το βορειότερο  κομμάτι του Νοτίου Αιγαίου", ευχόμενοι καλά ταξίδια και καλή τουριστική περίοδο. Αυτό που χρειάζεται στο εξής και μέχρι το τέλος της σεζόν είναι το πλοίο να προτιμάται(και δεν εννοώ τους επιβάτες ντόπιους και ξένους, ξέρουν κάποιοι ποιούς εννοώ), να στηριχτεί για να μας στηρίξει, ενδεχομένως, αν το παλέψουμε και τους χειμερινούς μήνες.
                                             ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!