ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΥΝΗ 

       Εθνική οδύνη είναι το γενικό αίσθημα από την αυγή της 24^ης Ιουλίου, όταν η δημοκρατία μας γινόταν 44 ετών και βρισκόμαστε εμπρός σε Δαντικές εικόνες. Εθνική οδύνη για τους τόσους εφιαλτικά αδικοχαμένους ΄Ελληνες, για τις χαμένες περιουσίες και τους κόπους μιας ζωής, για το περιβάλλον που φόρεσε την μαύρη «μπέρτα» του πένθους, για την νέα εθνική πληγή στο σώμα της πατρίδας μας, που πρόσθεσε μια ακόμη μεγάλη ουλή στις τόσες προηγούμενες.

    Συμβαίνουν κι αλλού, σε χώρες ανά τον κόσμο που διαθέτουν δρυμούς και πυκνή βλάστηση όπως η δική μας, που περνούν μεγάλα διαστήματα χωρίς βροχές, που από αστοχίες ή απερισκεψίες προκαλούνται καταστροφές, ας μην το θεωρούμε δικό μας θλιβερό προνόμιο.

    Αρκεί να μαθαίνουμε, να προνοούμε, να οργανωνόμαστε, να επαγρυπνούμε, να διαφυλάττουμε αυτή την κοινή περιουσία από την απώλεια, ό,τι δηλαδή κάναμε εμείς εδώ στο νησί, μετά την κακή εμπειρία που μας σημάδεψε, αλλά μας αφύπνισε και οδηγηθήκαμε σ΄ αυτό το θαύμα κοινωνικής συνείδησης. Το εθελοντικό κίνημα, μοναδικό και αποτελεσματικό.

   Το θαύμα της ενότητας και της ομόνοιας, της ατομικής, συλλογικής και ενιαίας δράσης απέναντι σε οποιαδήποτε καταστροφή, της εγρήγορσης και επαγρύπνησης για την προστασία του συνεχώς αναγεννώμενου φυσικού μας περιβάλλοντος, αλλά κυρίως το θαύμα της πολιτικής ενότητας που-κακά τα ψέματα-δεν απαντάται σε άλλες απαραίτητες ή χρήσιμες περιπτώσεις για τον τόπο μας.

     Ανεξάρτητα από τα πλήγματα, το μέγεθός τους ή το μέγεθος του τόπου που συνέβησαν, φρονούμε ότι η Σάμος δίνει το παράδειγμα, το πρότυπο, πάνω στο οποίο όχι μπορούν, αλλά οφείλουν άμεσα να οργανωθούν, όλοι όσοι αγαπούν τον τόπο που μένουν ή διαβιούν τους θερινούς μήνες. Πάντα υπάρχει μια χρονική στιγμή, μια συγκυρία, που εκτός από τον πόνο και την οδύνη, γεννά μέσα από τις στάχτες, την συνειδητοποίηση, την ανάγκη για επαν-εκκίνηση, για μια νέα αρχή, για μια νέα ζωή με χαραγμένη στη μνήμη την απώλεια τόσων και τόσων ανθρώπων, για την αποφυγή απώλειας κι άλλων στο μέλλον.

    

                             

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

΄       Εκτός από τους κατέχοντες την μία και μόνη αλήθεια, δογματικούς κάθε τάσης και δοξασίας, υπάρχουν ή τουλάχιστον μας προέκυψαν εσχάτως(έτσι είναι οι μόδες έρχονται συνήθως απέξω,λανσάρονται και αποκτούν οπαδούς) και οι κατέχοντες μόνοι αυτοί την ευαισθησία για τους πρόσφυγες, τους οικονομικούς μετανάστες, τους αιτούντες γενικά άσυλο κι όλοι οι άλλοι- χάριν συντομίας να υποθέσω- αποκαλούνται ρατσιστές, φασίστες,ανάλγητοι ή τουλάχιστον... μη ευαίσθητοι. Προς αυτούς λοιπόν το παρόν σημείωμα, και να ξέρουν ότι ούτε η διακοπή της "καλημέρας" εκ μέρους τους, αλλά ούτε και τα απειλητικά υποννούμενα πιάνουν στην περίπτωσή μου, διότι καθώς λέει και η παροιμία "καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται", πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για αστραπές αλλά για... αέρια εντέρου.

       Αυτοί λοιπόν που υπερασπίζονται άκριτα την διαμορφωθείσα κατάσταση με το μεταναστευτικό, δηλώνοντας την αλληλεγγύη τους και παριστάνοντας τους μόνους ευαίσθητους, γιατί δεν πηγαίνουν κάθε μέρα από κεί,από την περιοχή του ΚΥΤ,γιατί δεν μιλάμε πλέον γιαυτή καθεαυτή την εγκατάσταση, όταν η σκηνούπολη πέριξ των βασικών εγκαταστάσεων, συνεχώς επεκτείνεται, σε παρακείμενες ιδιοκτησίες, χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές διαβίωσης ανθρώπων. Ας πηγαίνουν καθημερινά να βλέπουν την εξαθλίωση και την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και μετά να επαίρονται για το βαθιά πολιτικό έργο της κυβέρνησής τους. Ας πηγαίνουν από κει να βλέπουν τις συνθήκες υγιεινής, το αερομεταφερόμενο σιτηρέσιο λόγω "κεντρικής επιλογής" του κυβερνητικού τους εταίρου.  Ας βλέπουν ακόμη την καθημερινή απειλή μιας υγειονομικής κρίσης, της "αναβίωσης" ασθενειών που είναι απολύτως φυσικό να επανέρχονται, αφού οι συνθήκες διαβίωσης προσομοιάζουν με εκείνες περασμένων αιώνων.Ας νοιώσουν, τέλος, την  ψυχική κατάσταση τόσων ανθρώπων που ασφυκτιούν σε έναν χώρο εντελώς ακατάλληλο για τον αριθμό τους, που ολημερίς πηγαινοέρχονται εδώ κι εκεί στην πόλη, που διαπράττουν κοινά ποινικά αδικήματα, που ξεσπούν σε καυγάδες μεταξύ τους(ευτυχώς, ως τώρα),  γιατί δεν τους χωράει ο τόπος, γιατί δεν έχουν με κάτι να απασχοληθούν, γιατί δεν μπορούν να νικήσουν τον αδίστακτο χρόνο της αναμονής και μάλιστα για κάτι που δεν έρχεται.

          Ξέρετε κάτι κύριοι και κυρίες(ιδίως αυτές)αλληλέγγυοι-ες; Αν έχετε αυτή την εγγενή άποψη, περί μονοπώλησης της ευαισθησίας, αν ονειρεύεστε, εν τη ιδεοληψία σας, κόσμους ιδανικούς, αταξικούς και αγγελικά πλασμένους, δικαίωμά σας να το πιστεύετε αλλά μην προσπαθείτε να το επιβάλλετε στο κοινωνικό σύνολο. Δεν έχετε ούτε την ανθρώπινη συγκατάβαση, ούτε και την πολιτική πλειοψηφία για να προβαίνετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα και αποφάσεις. Και μια που διανύουμε το μακρύ, ζεστό μας καλοκαίρι θα σας προέτρεπα να ακολουθήσετε το γνωστό σλόγκαν "τα κουβαδάκια σας και σ΄ άλλη παραλία", αυτή είναι "πιασμένη".

    Η φωτογραφία είναι παλιά(σκόπιμα), για να υπενθυμίζει σε όλους μέρες αλληλεγγύης του συνόλου της Σαμιακής κοινωνίας.

                                         

                            ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ
  Μπορεί να περνάει καιρός χωρίς έκφραση θέσης, πάνω σε καίρια ζητήματα, αλλά το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ κάνει αισθητή την παρουσία του, όποτε κρίνω ότι πρέπει να συμβάλω στην δημόσια-διαδικτυακή συζήτηση. Αφορμή για την σημερινή παρέμβαση το μεγάλο πρόβλημα των ημερών, σε σχέση με τις προσπάθειες των επαγγελματιών της παραλιακής να προσελκύσουν κόσμο με διάφορες διασκεδαστικές αφορμές.

Ø       =Στην πρωτεύουσα δεν πρόκειται ούτε να περπατήσει ούτε να ποδηλατίσει κανείς, όσο κυριαρχείται από τους αλλοδαπούς και την «κουλτούρα» τους. Η πρωτεύουσα δεν πρόκειται να ξαναγίνει νησιωτική παραλιακή πόλη, αν δεν αποσυμφορηθεί από το άχθος του προσφυγομεταναστευτικού. Και αυτό πρέπει να το πράξουν οι καθ΄ ύλη αρμόδιοι, αλλά πρέπει να επιλέξουμε και να επιβάλουμε λύσεις κι εμείς. 

       =Λύσεις που θα είναι πολιτικές και αποφασιστικές. Από την στιγμή που αποσυμφόρηση όπως πρέπει δεν πρόκειται να γίνει, εκτιμώντας τα ισχύοντα και προαποφασισμένα εν Ευρώπη και εν Ελλάδι, και η πιθανότερη εξέλιξη είναι η διαιώνιση της κατάστασης, με κάποια μικρή βελτίωση ίσως, η λύση είναι η μεταφορά του ΚΥΤ σε χώρο εκτός πόλης, αλλά και γενικά οικιστικού ιστού επί του νησιού. Παράδειγμα τρανό η γειτονική Χίος, που το ΚΥΤ είναι εκτός οικιστικού ιστού.

              =Διότι το μεγαλύτερο έγκλημα εξ αρχής, ήταν η κατασκευή του ΚΥΤ στις παρυφές της πόλης κι αυτό είναι που συνεχίζει να την ταλαιπωρεί και να την απαξιώνει. Αυτό που πρέπει να απαιτηθεί από τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας, είναι ένα και μοναδικό. Η επαναφορά της πρωτεύουσας πόλης στην πρότερη κατάσταση. 

      =Ας πιστέψουμε-παρά το ότι βαρύνεται με το κυβερνητικό αμάρτημα της αναξιοπιστίας-τον νυν υπουργό, που ζητά να δημιουργηθεί αλλού(κι ας του υποδείξουμε εμείς πού),νέο ΚΥΤ. Ας μην τον οδηγήσουμε στην εναλλακτική λύση που προτείνει, δηλαδή στην «βελτίωση του υπάρχοντος ΚΥΤ», γιατί προαισθάνομαι ότι θα το μετανοιώσουμε. 

      =Κι όποιοι έχουν αντιρρήσεις και επιμένουν στην «απόλυτη λύση», ας μου πουν πώς- και κυρίως πότε- την βλέπουν. 

       =Και φυσικά ας προσέξουμε να μην επικρατήσουν τα μικροσυμφέροντα, γιατί αυτή η πόλη, η πρωτεύουσα(κατ΄ ευφημισμόν), πέραν του προσφυγομεταναστευτικού που την ταλανίζει σήμερα, πάντα, στην ιστορική της διαδρομή, βλαπτόταν από αυτά(τα μικροσυμφέροντα). Το ξέρουν αυτό καλά όσοι γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, έζησαν σ΄ αυτήν, την αγάπησαν και συνεχίζουν να την αγαπούν. 

      =Γιατί πέραν των όσων εγκλημάτων έγιναν σε βάρος της ως τώρα διαχρονικά, η πόλη δεν φταίει σε τίποτα, ήταν, είναι και θα παραμείνει για όλους εμάς,αξιαγάπητη.