Οι εταίροι και οι... συνεταίροι!

     Αναρωτιέμαι ώρες-ώρες, μέρες-μέρες, αν όσα έχουν γραφτεί εδώ και τρεις μήνες περίπου, δηλαδή  από την προκήρυξη των εκλογών μέχρι και χτες(σήμερα δεν είδα κάτι νέο), έχουν γραφτεί άλλη χρονική ή πολιτική περίοδο στη- και για τη- χώρα αυτή. 
   Αναρωτιέμαι αν έχει σκεφτεί κανείς, δημοσιογράφος, πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, ή ακόμη και κάποιος "άρρωστος" ιστοριομανής, να συγκεντρώσει όλα αυτά τα δημοσιεύματα,  του ξένου τύπου, τα σενάρια, τις κινδυνολογικές δημοσιεύσεις, τα εμμέσως και όχι μόνο απειλητικά δημοσιεύματα, τις απρόκλητες και απαράδεκτες παρεμβάσεις στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας μας, την καταδίκη των επιλογών μας σαν λαού, αυτόν τον πόλεμο χωρίς όπλα, αλλά με πραγματικά πυρά. Θα είχε αξία να γινόταν ένα βιβλίο, ή ένα αρχείο pdf  έτσι για την ιστορία, για να το διαβάζουν οι επόμενες γεννιές Ελλήνων και να επιλέγουν όταν "θάρθει η στιγμή ν΄ αποφασίσουν, με ποιόν θα παν και ποιόν θ΄ αφήσουν".
   Τα κουπλέ αυτού του μακρόσυρτου τραγουδιού, είναι γνωστά, γιατί να επιλέξουμε Αριστερά κι όχι τα ΣαμαροΒενιζελοκαλόπαιδα, γιατί να γίνει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛακροδεξιούς κι όχι με τον κεντρώο Θεοδωράκη και τις άλλες πέστροφες του Ποταμιού, γιατί να υπουργοποιηθεί ο αφασίας Βαρουφάκης, γιατί να πάρει υπουργείο ο αναρχοΛαφαζάνης, γιατί, γιατί....
    Και φυσικά το ρεφραίν μετά από κάθε κουπλέ το γνωστό "Βγαίνετ΄ απ΄ την Ευρωζώνη... " ("χέστηκ΄η φοράδα μας στ΄ αλώνι..." αυτό μου ΄ κανε ρίμα τι να γίνει;). 
    Συγνώμη δηλαδή, αλλά έχω άδικο για τον τίτλο; Πώς γίνεται όταν υπάρχουν υπάκουοι που πάνε με τα νερά των δανειστών τα δημοσιεύματα για την Ελλάδα, να είναι είτε επαινετικά, είτε... ανύπαρκτα και όταν τους πάνε κόντρα όλες οι "έγκυρες" και τα διεθνή πρακτορεία να παραβγαίνουν στην έκχυση χολής κατά της χώρας μας; 
    Τόση πια ανεξάρτητη δημοσιογραφία πώς να την αντέξουμε;

Αφήστε τα μίση...

 ...κι ασχοληθείτε με την φύση. Πρώτα και κύρια όμως να σεβαστούμε τη φύση, αυτό το δώρο που είναι για τον καθένα μας, χωρίς να είναι... ατομικό! Μια ανεμώνα δίπλα στο κράσπεδο από τσιμέντο, είναι νομίζω κάτι πολύ συμβολικό, όπως συμβολικό είναι-σε προηγούμενη ανάρτησή μου-το λουλούδι που φυτρώνει μέσα σε μια τρύπα σε τοιχίο... Τι θέλει να πει ο.. ποιητής(δηλ.εγώ); 

 Με αφορμή την πραγματοποίηση τις επόμενες μέρες στο νησί ενός διεθνούς συνεδρίου για τις αυτοφυείς ορχιδέες της Σάμου, και τα άλλα αυτοφυή, μερικά και σπάνια, άνθη του νησιού μας, κουβεντιάζοντας προ ημερών με τον πρωτοπόρο ερευνητή της Σαμιακής φύσης και πρώτο αναδείξαντα όλον αυτό τον πλούτο, Γιώργο Φάκα... Θυμηθήκαμε την πρώτη προ 4ετίας κοινή μας εξόρμηση στον Λάζαρο, για την πραγματοποίηση επιτόπου μιας εκπομπής στον κύκλο ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ στην Σαμιακή Τηλεόραση, εκεί στην πηγή και την στέρνα στο Λάζαρο, που επιχειρήσαμε να αρχίσουμε το γύρισμα, αλλά διαφωνούσαν οριζόντια, κάθετα και εγκάρσια τα κουνούπια, οπότε απομακρυνθήκαμε απ΄ το νερό.... Θυμηθήκαμε την πρώτη παρουσίαση σε αφίσα-κολάζ που έκανε ο Γιώργος πριν από χρόνια, με αυτόν τον πλούτο, στις Γιορτές της Φύσης που διοργανώθηκαν από την τότε Νομαρχία.... Είπαμε τόσα πολλά... συγκριτικά πλεονεκτήματα, που έχει ο τόπος και που μένουν ανεκμετάλλευτα, λόγω μειονεκτικότητας στην ενασχόληση πολλών με όλα αυτά.... 

 ...Είπαμε και για το τι πρέπει να γίνει στο μέλλον, αλλά όχι το αόριστο... Στο άμεσο μέλλον, με αφορμή αυτό το τόσο σημαντικό συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη εβδομάδα εδώ, και τι πρέπει, αλλά κυρίως ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να γίνει, με μαγιά αυτή την ευκαιρία και με τον κατάλληλο σχεδιασμό. Τι; Να περιληφθεί στον τουριστικό σχεδιασμό και με επίκληση αυτού του συνεδρίου, ένας άλλος-εναλλακτικός μα όχι μόνο-τουρισμός, επισκέψεις φοιτητών από πανεπιστήμια του εξωτερικού και δικά μας, τον Μάρτη και τον Απρίλη, για επιτόπια μελέτη της πολύτιμης αυτής χλωρίδας μας, την διοργάνωση και άλλων εκδηλώσεων, να γίνει η Σάμος τόπος μελέτης μοναδικών φυτών....

... Είπαμε τόσα, που δεν θέλουν ιδιαίτερο κόπο, αυτό το συνέδριο που θα γίνει στις 14 Απρίλη το ξεκίνησε και στον μεγαλύτερο βαθμό το οργάνωσε ΕΝΑΣ(αρ.1) άνθρωπος. Μα θα μου πείτε είναι Γερμανός...! Γερμανός φίλος της Σάμου, ένας από τους πολλούς(όχι με την έννοια που το έλεγε ο Δήμος Σταρένιος σε κείνο το έργο με θέμα την κατοχή), ναι, ένας που κάθησε πολλές ώρες πίσω από ένα κομπιούτερ(όπως πολλοί από μας ασκόπως)κι έστελνε e-mail σε όλο τον κόσμο.
    Ε, ναι, μπορούμε να γίνουμε "Γερμανοί" για το νησί μας, για το καλό μας και το καλό των παιδιών μας... για την Σάμο ρε γαμώτο!

Η "πίσω" πόλη

    ΄Ολοι την ξέρουμε, καθημερινά περνάμε από κει, κάποιοι περνάμε, εδώ και κάποιες δεκαετίες, την θυμόμαστε αλλιώς και μελαγχολούμε αντικρίζοντας την σημερινή εγκατάλειψη... 

 ... θυμόμαστε π.χ. μπαίνοντας από την πάνω είσοδο, βλέπαμε το μαραγκείο με την κορδέλα και την πλάνη και τους λόφους από πριονίδι...
  

 ...και προχωρώντας βλέπαμε το παλιό αρχοντικό, με την βαριά ιστορία, εκεί όπου εκτυλίχτηκαν σκηνές απείρου κάλους, άλλων εποχών...

 ...στο αμέσως επόμενο βλέπαμε την πινακίδα του ιατρού Εμμανουήλ Σπύρου, που παρείχε τις υπηρεσίες του στην κοινωνία της πόλης για δεκαετίες, με ευσυνειδησία...

...για να ακολουθήσουν άλλα κτίρια, το επόμενο δεν το γνωρίζω, το μεθεπόμενο είναι ιδιοκτησίας του Νοσοκομείου Σάμου, που μέχρι πρόσφατα στέγαζε(υποτυπωδώς) την τοπική εφορεία του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, μέχρι που πλέον δεν ήταν εφικτό κάτι τέτοιο...

 ...κτίρια που σήμερα στέκονται-ως εκ θαύματος ή εξ αντοχής-όρθια, ανοιχτά, όλα με φυτρωμένα εντός τους φυτά και δέντρα, θύματα της εγκατάλειψης, λόγω διαφόρων αιτίων, κυρίως όμως θα έλεγα λόγω της θέσης τους, πίσω από την βιτρίνα της παραλιακής ζώνης...

 ...πέρα βέβαια από την εικόνα της εγκατάλειψης, εκείνο που "χαρακτηρίζει"την περιοχή είναι η βρώμα, τα σκουπίδια, η έντονες δυσάρεστες οσμές, κάτι που υπάρχει βέβαια εδώ και χρόνια, χωρίς να έχει απασχολήσει-το λέω μετά λόγου γνώσεως, γιατί το παρακολουθώ-ποτέ καμμιά υπεύθυνη αρχή ή αρμόδιο...

 ... ακριβώς γιατί πρόκειται για την "πίσω πόλη" για το "περιθώριο" της, τουριστικής κατά τα  
άλλα, πρωτεύουσας του νησιού...
    Και βέβαια ποιός, από μια ηλικία και πάνω, μην λέμε νούμερα και προκαλούμε θλίψη, δεν έχει γευτεί, την τυρόπιτα, το κουλούρι, το ψωμί και τόσα άλλα αγοράζοντάς το από τον ανωτέρω, πρώην φούρνο του Αρμόδιου, με την απαράμιλλη αρτοποιητική τέχνη, την καθαριότητα και το "φονικό" χιούμορ, του ιδιοκτήτη του, που απ΄ αυτή την "τρύπα" μεγάλωσε , σπούδασε και ανάστησε 5 παιδιά...Και βέβαια η ποτοποιία των Αδελφών Φραντζέσκου, που παρήγαγε-και εξακολουθεί αλλού βέβαια-τόνους ποτών που συνόδεψαν και συνοδεύουν όλες μας τις ευχάριστες και μη στιγμές...
   Ασφαλώς-σαν επίλογος- και η αποκατάσταση αυτής της πίσω πόλης, ακόμη και ο εξωραϊσμός της, είναι κάτι πολύ δύσκολο όσο αφορά τα κτίρια, λόγω ιδιοκτησιακών κλπ. δυσκολιών. ΄Ομως, σε λίγες μέρες θα υποδεχτούμε και πάλι, για μια ακόμη χρονιά, τους επισκέπτες μας, στους οποίους δεν μπορούμε να απαγορέψουμε την πρόσβαση προς τα εκεί, άρα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον επισκέψιμη έστω και σαν διάβαση, προς κάποιο άλλο προορισμό.