ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

 Το εικονιζόμενο αυτοκίνητο SUBARU με αριθμό ΑΤ 9165 είναι σταθμευμένο εδώ και πάνω από 5 χρόνια στο σημείο που βλέπετε, εκεί που το οδήγησε για τελευταία φορά η ιδιοκτήτριά του, η οποία δεν ζει πια. Ανήκε σε μια φίλη Γερμανίδα την Agnes , ΄Αγκυ την προσφωνούσαμε όλοι στην γειτονιά, που ζούσε μόνη σε ένα δωμάτιο λίγο πιο πάνω, παρέα με ένα λυκόσκυλο που το φώναζε Ούνο κι ήταν ο μοναδικός της φίλος σ΄ αυτόν τον κόσμο. Η ιστορία της ήταν πολύ πονεμένη, αλλά ασφαλώς δεν είναι δημοσιοποιήσιμη. Επρόκειτο για μια καλόψυχη γυναίκα, που ζούσε κατ΄ επιλογή μοναχικά, αλλά χαιρετούσε όλους μας στη γειτονιά ανεξαιρέτως. Το τέλος της υπήρξε σκληρό και δύσκολο και η μόνη έγνοια της ήταν το σκυλί της ο Ούνο. Ευτυχώς γι΄ αυτήν εκείνο έφυγε νωρίτερα από εκείνη.

   Από τότε που την χάσαμε-γιατί αυτό θα πει γειτονία, έγνοια και συμπαράσταση, θλίψη για την απώλεια-το αυτοκίνητό της παραμένει εκεί και σαπίζει, μια και δεν είχε κανέναν να φροντίσει να βγάλει και να παραδώσει τις πινακίδες, ο δήμος δεν βάζει αυτοκόλλητο αποβλήτου επειδή έχει πινακίδες και το αποτέλεσμα θα είναι να σαπίσει εκεί στην άκρη του δρόμου.
   Ο λόγος που δημοσιοποιώ το θέμα είναι να υπάρξει μια μέριμνα για να απομακρυνθεί το όχημα με τις διαδικασίες περί αποβλήτων και σαν ιδιαίτερη περίπτωση.

Ο "ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ" ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

   Και μια που από σήμερα το θέμα είναι το 10ήμερο σφράγισμα των τριών καταστημάτων διασκέδασης της οδού Κεφαλοπούλου, λόγω που τρίτωσαν οι μηνύσεις εναντίον τους, αποτέλεσμα των καθημερινών καταγγελιών, που απ΄ ότι διάβασα τουλάχιστον,ενέχουν μια περίεργη συχνότητα, από περιοχές μη γειτνιάζουσες, καταγγελίες που αναφέρονται μεν στο δικαίωμα όσων θέλουν την ησυχία τους, αλλά που δεν μπορεί αυτό το δικαίωμα να έχει τις επιπτώσεις που τελικά έχει, καταρχήν στο όνομα της τουριστικής μας πόλης, στην οικονομία της, στην απασχόληση εργαζομένων, στην νυχτερινή διασκέδαση, που είναι ένα στοιχείο βασικό ενός τουριστικού προορισμού.
   Θα συμφωνήσουμε με όσους λένε ότι θα έπρεπε να είχε γίνει χωροταξική οριοθέτηση ζωνών διασκέδασης όπου και θα μπορούσαν να λειτουργούν τέτοια κέντρα χωρίς ωράριο και ηχητικούς περιορισμούς. Δεν είναι όμως το μόνο που δεν έχει γίνει σ΄ αυτόν τον τόπο και καλώς-κακώς η αρχή της Κεφαλοπούλου μετά το τουριστικό-πλέον-λιμάνι, έχει "καθιερωθεί" σαν σημείο διασκέδασης κυρίως των νέων ανθρώπων, λόγω και της ιδιομορφίας της περιοχής και την γειτνίασή της με την ακτή.
   Οι νόμοι είναι νόμοι και είναι καλοί ή όχι, αυτό παίζει στην Ελλάδα,αλλά το πλαίσιο το καθορίζουν οι ανάγκες, οι κοινωνικές συνθήκες, τελικά η λεγόμενη "αγορά". Από κει και πέρα ασφαλώς είναι απαραίτητος ο αλληλοσεβασμός και η κατοχύρωση των όποιων δικαιωμάτων, όμως ένας καθοριστικός παράγοντας για να συνεχίσουμε να είμαστε και να αποτελούμε κοινωνία, είναι η ανοχή και ο έγνοια για τον άλλον. Αυτό που σε όλες τις άλλες τουριστικά "τρεφόμενες" περιοχές, είναι, με την ανοχή όλων,καθιερωμένο δεν μπορεί για μια πόλη(γιατί δεν μιλάμε για όλο το νησί), σε τουριστική παρακμή να αποτελεί ούτε ζητούμενο, πόσο μάλλον αντικείμενο μηνύσεων, σφραγίσεων και νομικών ελιγμών.
   Να το πω και λίγο πιο "πιασάρικα"; Το καλοκαίρι είναι εποχή για "έξω καρδιά", για εντάσεις, για κίνηση, θέλει ρυθμό και κέφι, είναι εποχή για αγάπη, για έρωτα, για διασκέδαση, για ξενύχτι. Θέλει όλοι να συμμετέχουμε, είτε άμεσα και δια ζώσης όπως η νεολαία και οι επισκέπτες μας,είτε έμμεσα με την υπομονή και την ανοχή μας. Ο χειμώνας θα έρθει και τότε ανενόχλητοι από ντεσιμπέλ και μαρσαρίσματα, θα βαρεθούμε να κοιμόμαστε.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΧΤΩ(8) ΜΗΝΕΣ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ;
   Η τελευταία ανάρτηση σ΄ αυτό το ταλαίπωρο Blog είναι εκεί γύρω στον Δεκέμβρη του 2016, οκτώ μήνες πριν. ΄Εκτοτε εγκαταλείφθηκε άσπλαχνα από τον διαχειριστή του, να βολοδέρνει στον ωκεανό του διαδικτύου, όπως οι ανενεργοί καταθετικοί λογαριασμοί των τραπεζών που οι κάτοχοί τους δεν έχουν τι να βάλουν.
    ΄Ομως-και να με συμπαθάτε αν σας ζαλίζω μ΄ αυτά-διαπίστωσα(όχι τώρα από πιο παλιά, αλλά τώρα το λέω)πως ένα blog χρειάζεται και όσοι έχουν-μερικοί ιδιαίτερα μάλιστα-έχουν αποκτήσει ικανότητες που δεν είχαν ποτέ, κι ούτε έχουν,ένα ειδικό βάρος στους παρακμιακούς καιρούς που ζούμε, παίζουν κάποιους ρόλους, εκνευρίζουν αρκούντως τους ευρισκόμενους σε θέσεις ευθύνης και γενικά όσο κι αν ακούγεται ευτελές, διαμορφώνουν άποψη σε μια μερίδα της κοινωνίας που νομίζει ότι αντιδρά έτσι κι αντιστέκεται, ότι πολεμάει τα στραβά, ότι τέλος πάντως μάχεται όσους δεν συμπαθεί, ασχέτως της δικής μου άποψης ότι απλώς εκτονώνει ταπεινά αισθήματα, συμπλέγματα, άγχη που τους ταλαιπωρούν εκ χαρακτήρος ή εκ δυσκολιών που τους προέκυψαν.
   ΄Ετσι λοιπόν αποφάσισα να ενεργοποιήσω ξανά τούτο εδώ το ιστολόγιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση gskapetis.blogspot.gr και να γράφω στο εξής αφενός μεν την γνώμη μου για ό,τι "παίζει" στην επικαιρότητα, αφετέρου δε να επισημαίνω ό,τι καλό ή κακό γίνεται στο νησί, πάντα με το θάρρος της γνώμης μου και την κοσμιότητα που απαιτείται.
   ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ μου εύχομαι...(η φωτο είναι από την παρουσία μου ως συντονιστή στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου της ΄Ελενας Χουσνή, θα ακολουθήσουν κι άλλες πολλές όχι με μένα μέσα-προς Θεού-από διάφορες δραστηριότητες στο νησί.