Η "πίσω" πόλη

    ΄Ολοι την ξέρουμε, καθημερινά περνάμε από κει, κάποιοι περνάμε, εδώ και κάποιες δεκαετίες, την θυμόμαστε αλλιώς και μελαγχολούμε αντικρίζοντας την σημερινή εγκατάλειψη... 

 ... θυμόμαστε π.χ. μπαίνοντας από την πάνω είσοδο, βλέπαμε το μαραγκείο με την κορδέλα και την πλάνη και τους λόφους από πριονίδι...
  

 ...και προχωρώντας βλέπαμε το παλιό αρχοντικό, με την βαριά ιστορία, εκεί όπου εκτυλίχτηκαν σκηνές απείρου κάλους, άλλων εποχών...

 ...στο αμέσως επόμενο βλέπαμε την πινακίδα του ιατρού Εμμανουήλ Σπύρου, που παρείχε τις υπηρεσίες του στην κοινωνία της πόλης για δεκαετίες, με ευσυνειδησία...

...για να ακολουθήσουν άλλα κτίρια, το επόμενο δεν το γνωρίζω, το μεθεπόμενο είναι ιδιοκτησίας του Νοσοκομείου Σάμου, που μέχρι πρόσφατα στέγαζε(υποτυπωδώς) την τοπική εφορεία του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, μέχρι που πλέον δεν ήταν εφικτό κάτι τέτοιο...

 ...κτίρια που σήμερα στέκονται-ως εκ θαύματος ή εξ αντοχής-όρθια, ανοιχτά, όλα με φυτρωμένα εντός τους φυτά και δέντρα, θύματα της εγκατάλειψης, λόγω διαφόρων αιτίων, κυρίως όμως θα έλεγα λόγω της θέσης τους, πίσω από την βιτρίνα της παραλιακής ζώνης...

 ...πέρα βέβαια από την εικόνα της εγκατάλειψης, εκείνο που "χαρακτηρίζει"την περιοχή είναι η βρώμα, τα σκουπίδια, η έντονες δυσάρεστες οσμές, κάτι που υπάρχει βέβαια εδώ και χρόνια, χωρίς να έχει απασχολήσει-το λέω μετά λόγου γνώσεως, γιατί το παρακολουθώ-ποτέ καμμιά υπεύθυνη αρχή ή αρμόδιο...

 ... ακριβώς γιατί πρόκειται για την "πίσω πόλη" για το "περιθώριο" της, τουριστικής κατά τα  
άλλα, πρωτεύουσας του νησιού...
    Και βέβαια ποιός, από μια ηλικία και πάνω, μην λέμε νούμερα και προκαλούμε θλίψη, δεν έχει γευτεί, την τυρόπιτα, το κουλούρι, το ψωμί και τόσα άλλα αγοράζοντάς το από τον ανωτέρω, πρώην φούρνο του Αρμόδιου, με την απαράμιλλη αρτοποιητική τέχνη, την καθαριότητα και το "φονικό" χιούμορ, του ιδιοκτήτη του, που απ΄ αυτή την "τρύπα" μεγάλωσε , σπούδασε και ανάστησε 5 παιδιά...Και βέβαια η ποτοποιία των Αδελφών Φραντζέσκου, που παρήγαγε-και εξακολουθεί αλλού βέβαια-τόνους ποτών που συνόδεψαν και συνοδεύουν όλες μας τις ευχάριστες και μη στιγμές...
   Ασφαλώς-σαν επίλογος- και η αποκατάσταση αυτής της πίσω πόλης, ακόμη και ο εξωραϊσμός της, είναι κάτι πολύ δύσκολο όσο αφορά τα κτίρια, λόγω ιδιοκτησιακών κλπ. δυσκολιών. ΄Ομως, σε λίγες μέρες θα υποδεχτούμε και πάλι, για μια ακόμη χρονιά, τους επισκέπτες μας, στους οποίους δεν μπορούμε να απαγορέψουμε την πρόσβαση προς τα εκεί, άρα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον επισκέψιμη έστω και σαν διάβαση, προς κάποιο άλλο προορισμό.