ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

 Αυτός εδώ είναι ο Περιμετρικός Βαθέος, που κατηφορίζει για τον κόμβο του νεκροταφείου. Αυτή η διάνοιξη-εμείς την θυμόμαστε εν τη γενέσει της και στην εξέλιξή της-έκοψε στη μέση μια ολόκληρη περιοχή, "βίασε" ένα θαυμάσιο ενιαίο περιβάλλον και απέκοψε μια ολόκληρη περιοχή, τις Χαρουπιές και όχι μόνο από την πρόσβαση προς το βουνό, τα κτήματα των ανθρώπων και το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου.....

 Αυτό είναι το μονοπάτι που ξεκινάει από την άσφαλτο και ανεβαίνει ως το εκκλησάκι και τα κτήματα........

 ......δεν είναι παραπάνω από 40 μέτρα μήκος, κι όμως όταν διανοίχθηκε η περιμετρική οδός και για όσο καιρό γίνονταν εργασίες, δεν υπήρχε ούτε αυτή η πρόσβαση προς τα πάνω . Οι άνθρωποι πήγαιναν γύρω από τις στροφές της Βλαμαρής και δια μέσου του Κέντρου Μεταναστών, έφταναν σε ένα σημείο με μια κατωφέρεια 90% για να φτάσουν στο ξωκκλήσι......... 

 ......το οποίο φαίνεται μόλις παίρνεις το μονοπάτι, για τέτοια ασήμαντη απόσταση μιλάμε και για την οποία οι μη εξυπηρετούμενοι από τις Χαρουπιές, πήγαν και ξαναπήγαν, πήραν και ξαναπήραν υποσχέσεις, από την προηγούμενη δημοτική αρχή, από τον εργολήπτη του έργου, όλοι τους διαβεβαίωναν ότι θα υπάρξει μέριμνα αλλά.....

 ....μόνο αυτό το μονοπάτι που στην ουσία μόνο του διαμορφώθηκε κι από παρεμβάσεις των ίδιων μπορούν σήμερα να ανεβαίνουν ως τα κτήματά τους, όπως και οι επισκέπτες-προσκυνητές ως τον Αγ.Κων/νο....

 .... εδώ σ΄ αυτά τα χώματα, σ΄ αυτά τα πεζούλια ματώσαμε πρώτη φορά τα γόνατά μας, εδώ παίξαμε κρυφτό καλυπτόμενοι από την πυκνή βλάστηση, εδώ από τα τρανζιστοράκια της εποχής ακούσαμε πρώτη φορά τον Καζαντζίδη, τον Βοσκόπουλο, τον Μπιθικώτση......εδώ κάποιοι από μας στήνανε ξόβεργες για τα καημένα τα σπουργίτια και τους τσερτσέδες...

 ..... εδώ πιο κάτω τρομάξαμε και το βάλαμε στα πόδια νομίζοντας ότι πρόκειται για φάντασμα, μέρα - μεσημέρι, ακούγοντας τον αείμνηστο δικηγόρο Γιάννη Μανωλιάδη να κάνει πρόβα αγόρευσης καταμεσής στο κτήμα του....

 .....αυτό το ξωκκλήσι που το αγαπάμε, είναι αδικημένο παρά το ότι οι πιστοί του κάθε χρόνο αψηφώντας την ανάβαση, συγκεντρώνονται και ανταμώνουν στην χάρη του αγίου, αυτό το ξωκκλήσι δικαιούται και απαιτεί πρόσβαση από το τέρας του περιμετρικού.....

 ....οι αναμνήσεις μας, οι παιδικές μας θύμησες, η μοναδική μας πατρίδα, τα παιδικά μας χρόνια, ζητάνε πρόσβαση, θέλουν να επιστρέφουν στον τόπο αυτό και να ανανεώνουν τις υποσχέσεις, να φρεσκάρουν τα παιδικά παιχνίδια, να αναπολούν.... 

 ....Αυτός είναι ο απέναντι δρόμος προς τις Χαρουπιές, το άλλο μισό κομμάτι από τον "βιασμό"....

 .....Να εδώ φαίνεται πιο καθαρά.....

 ....κι εδώ....

 ...Πρέπει να γίνει κάτι και να φτιαχτεί ένας δρόμος πρόσβασης εδώ σ΄ αυτό το μέρος, να γίνει πλήρως επισκέψιμο, να πάρει τ΄ απάνω του, να ξαναβρεί την αίγλη του....

 .... είναι τόσο μικρή η απόσταση, που θα μπορούσε μέσα στα πλαίσια του έργου, κόβοντας ένα μικρό κομμάτι από την τεράστια "πίττα" του, να δώσει δυνατότητα αξιοπρεπούς πρόσβασης σε τόσους μόνιμους και άλλους περισσότερους επισκέπτες..........

.....ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.... θέλουμε να κάνουμε πιο συχνά συντροφικά στον Αγ.Κων/νο κι όχι μια φορά τον χρόνο, θέλουν κάποιοι άνθρωποι να μην αισθάνονται μειονεκτικά κι αδικημένοι. Αυτό το αίσθημά τους πρέπει να εξαλειφθεί.