ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ: «Η ΣΙΖΟΝ» (2003)

ΣΚΗΝΙΚΟ: Τέλος Οκτώβρη, στη πλατεία, συναντιούνται δύο ασχολούμενοι με τον τουρισμό, ένας εστιάτορας κι ένας μικροξενοδόχος, επαναπατρισμένοι μετανάστες και οι δύο εξ Αυστραλίας και κάνουν «ταμείο» της τουριστικής περιόδου που τέλειωσε)

·         Βρε Βαγγελάκ΄ χαθήκαμι βρε ούλου του καλοκαίρ’ μι τσι δλιές’

·         Πού να βριθούμι μεις βρε Γιάν’ ιγώ στ΄ ρισιψιόν κι συ στ΄ κουζίνα, σα τ΄ άλογα τα ζιμένα γύρου απ΄ του πγάδ’...χαχαχα...

·         Πέστου ψέματα...δε λες καλύτερα σα τα βόϊδια...

·         Ιμείς Γιάνν’ μ στν΄ αρχή τσ’ σιζόν πρέπ’  ν΄απουχιριτιόμαστι, σα κι τότε π΄ παέναμι στν΄Αυστράλια, θμάσι;

·         Αν θμάμι λέι...αχ χρόνια κι κείνα μωρέ Βαγγέλ’, τι πιράσαμι...

·         Ινώ τώρα, τι κάνουμι τώρα, ποιά ήτανι πιο καλά;

·         Μη του λες...τώρα ήμαστι στ΄πατρίδα τουλάχιστου...ιντάξ δε λέου ότι είνι κι ου παράδσους...

·         Τέλος πάντων χέστα κι άστα...τώρα τι κάνουμι, τι γίνκει φέτου βρε Γιάν, πώς πήγις;

·         Δύσκολυ΄ χρουνιά Βαγγέλ΄ ζόρια πουλλά...

·         Αυτό αν τούπες ξαναπέτο...σφιχτοί στου παρά οι ξέν’  κόμπου του κάνανι του ευρώ οι κιρατάδις...

·         Α, όσου γιαυτό...ενώ οι ΄Ελληνις τ΄ αμουλάγανε πιο εύκολα...

·         Ασι τς΄ έλληνις βρε, ιμείς ξέρουμι κι τα τρώμι...ξέρνι να ζήσνι αυτά τα βόϊδια οι Ιβρωπαίοι;

·         Βαρέθκα να κόβου ντουμάτες βρε Βαγγέλ’ και να τγανίζου πατάτις...απ΄ αυτές τς΄ έτοιμις, σιγά μη κάτσου και καθαρίζου να φαν΄τα γρούνια...γκρήκ σάλαντ ου ένας ,γκρήκ σάλαντ ου άλλους, μι του ζόρ κανένα μουσακά και καμιά ντουμάτα γιμουστή...τς΄μπριζόλις κι τα μπιφτέκια έτσ’ κι δεν ερχούντανε οι έλληνις ιμείς θα τς΄ τρώγαμι ούλου του καλοκαίρ’  οικογενειακώς...βρε τς΄ ψουριάρδις...

·         Ασι μι βρε Γιάν’...ισύ τουλάχιστου πούλαγις κι σαλάτις...γω τι να πω π΄  μάζιβα κάθι πρωί απ΄ τα δουμάτια τς΄ καρπουζουφλούδις κι τα κουκούτσα απ΄ τα ρουδάκνα κι μ΄ έπιρνι η ξνίλα;...δεν έχ΄ παράδις ου κόσμους Γιάάάάν’ ...

·         Κάτσι βρε Βαγγέλ’  άμα δεν έχνι παράδις αυτοίν οι Ιβρωπαίοι, οι ανιπτυγμέν΄τι μας πιπλίζνε τ΄ αυτιά να τς΄ μοιάσουμι;

·         Αλοίμουνό μας Γιάν΄... άμα γένουμι σα κι αφνούς να πάμι να φουντάρουμι απ΄ του λιμάν΄πούνι βαθιά...

·         Βρε έβλιπις κείν΄ τς βουρειουελλαδίτις κι τς΄άλλ’΄ έλληνις κι τς΄ χαίρουσνα... ιφτυχώς κι κατιβήκανι σακάτ κι πήραμι μια αναπνουή...

·         Ιφτιχώς δε λες τίπουτα...άμα δεν ιρχότανι κι αυτοίν΄ θα πιφτι κλάμαααα...μι μααύρου δάκρυ θα κλαίγαμι...

·         Ωρις-ώρις Βαγγέλ΄σκέφτουμι, γιατί σών΄ κι καλά θέλνι να μας βάλνι σαυτήν τν΄ ΟΝΕ... τι θα κερδίσουμι;

·         Τι να τς΄ κάνουμι τς΄ Ιβρουπαίοι, για να μας κάν΄νι τ΄ κουράδα...

·         Ας τνι φάνι μουναχοί τς΄... (Γελάνε)

(Περνάνε δυό τουρίστες από δίπλα τους, σκουντάει ο ένας τον άλλο)

·         Σκάσι κι χαμουγέλα...χαμόγιλο βρε, δε κουστίζ τίπουτα κι κερδίζ΄,τούπι κι η υπουργός...

·         Ποιά βρε, αυτήν π΄ δε γιλάει ποτέ τ΄ αχείλ΄τς...τν΄ έχου από πρόπερσ’...

·         Σκάσι βρε κι χαμουγέλα...(χαμογελούν και οι δύο και μόλις προσπερνούν οι τουρίστες τους μουτζώνουν και οι δύο)

·         Νάάάά!Ωρα να σας έβρ΄ ξιβράκουτ...

{Τραγούδι τέλους, στο ρυθμό του Πλατανιώτικου νερού}

                    Νάχα τουρίστις έλληνις

                   Απ΄ τ΄βόρειου ελλάδα

                   Που ΄χνι΄του χρήμα μπόλικου

                     Σαν τη παχιά γιλάδα

              Δε τς΄ θέλου αφνούς τς΄ ψουριάριδις

                 Αφνούς τς΄ κοκκινογούλ(ι)δις

                Που ούλ τη μέρα τρων καρπούζ΄

                  Κι εγώ μαζεύου τς΄ φλούδις...